خانه تکانی با بوی عشق.

حتی کرونا ویروس هم باعث نشد که سنت شیرین و دیرین خانه تکانی در خانوادۀ ما تعطیل بشه. دیروز و پریروز و پیش پریروز، یعنی سه روز پی درپی خانه و کاشانه را حتی دقیق تر از فرمولاسیون ستاد ملی مدیریت مقابله با کرونا، تکاندیم، شُستیم، رُفتیم، صابون زدیم و چیدمان سازی کردیم. حتی دوتیکه فرش کوچک را هم شخصاً بردم داخل پارکینگِ خانۀ بابا شستم، خشک کردم و اطوکرده برگردوندم سرجاش. :)

خانه تکانی اگه با عشق و سلیقه و هنر و کاربلدی و همدلی همراه باشه. هم با صفاست، هم شیرین و راحته، هم با سلیقه انجام میشه و هم ریخت و پاش و شگی نداره. یعنی با فرهنگ آپارتمان نشینی امروز، دقیقاً همخوانی داره. خانه تکانی آنقدر لذت بخشه که می تونه حتی زودتر از آمدن نوروز، بوی شکوفه های بهاری و طراوت و تازگی گل ها را برای اهل خانه به ارمغان بیاره.

کارهای خانه را خیلی دوست دارم. عاشقانه انجامش میدهم. مخصوصاً اگر در کنار همسربانو باشه و بوی دستپخت خوشمزه اش هم در خانه پیچیده باشه.

امسال خانه تکانی ما نیاز به جمعه و روز تعطیل نداشت. خودقرنطینگی بهترین فرصت بود برای این کار. 

شاید تنها عیبِ خانه تکانی ما این باشه که خیلی زود مارک خِرت و پِرت به بعضی وسائل اضافی می زنیم و به عنوان جنسِ مازاد، از چرخۀ زندگی حذفشون می کنیم. حتی اگر 243 عنوان کتاب خوب و تازه تألیف باشه.