دیروز داشتم نیمکرۀ چپ مغزم را خانه تکانی می کردم. انباری ذهنم خیلی به هم ریخته و نامرتب بود و پر بود از بایسته های جور واجور، از خواسته های رنگارنگ و از بافته های نایافته!
از اونجا که اصلاً وقت مرتب سازی این همه داشته های تلمبار شده را نداشتم. تصمیم گرفتم همه رو یک جا آگهی کنم برای فروش، اما حس ازخودگذشتگی ام گل کرد و همه رو بردم گذاشتم سر کوچه تا هرکس میخواد بیاد مجانی برداره ببره.
امروز عصر که به خانه برمی گشتم، دیدم هنوز اون گوشه افتادن و هیشکی اونا رو نبرده!
تازه فهمیدم که داشته های جورواجور ذهنم، حتی به قدر یک لحاف کهنه و مشمّا پاره و آفتابه شکسته هم نمی ارزه :))
پ.ن 1: پیشاپیش ولادت مولای متقیان علی علیه السلام و روز پدر مبارک.
پ.ن 2: تجلیل از پدرهای مهربون یادتون نره. اونهایی هم که از داشتن پدر محروم هستند، حتماً براشون هدیۀ معنوی بفرستند. مطمئنم خوشحال می شوند.
درباره این سایت