صفحۀ اصلی هر سایت یا وبلاگ را خانه می گویند. از اون خانه هایی که در این آشفته بازار اقتصاد، بسی ارزان قیمت است و کم هزینه!
خانه ها در فضای مجازی چند ویژگی خوب و ناخوب دارند. خوبی خانه های مجازی این است که بالاشهر و پایین شهر ندارد، خوبی اش این است که فقیر و ثروتمند و عامی و نامی همه در کنار هم اند و نسبت به هم فخر فروشی ندارند!
خوبیِ دیگرِ خانه های مجازی این است که صاحبخانه هایش اگرچه در روش و منش و پیشه و اندیشه، با هم بُعد مسافت دارند، اما، فاصلۀ مکانی آنها به هم نزدیک است! و دید و بازدیدشان در کسری از دقیقه انجام می شود!
و باز از ویژگی خوب خانه های مجازی این است که همسایگان فرهیخته اش، با اینکه همدیگر را نمی شناسند، ولی به شوقِ شنیدن کلامی و سلامی، گاه گاهی در گلستان فهم و ادب یکدیگر می چَمند و رائحه ای از نسیمِ زندگی را به باغ اندیشه هایشان می دمند :)
اما، از ناخوبی خانه های مجازی همین بس که هیچ صاحبخانه ای به همسایه اش اعتماد ندارد و کلید خانه اش را به او نمی سپارد. چرا؟ چون می ترسد زندگی حقیقی اش به تلی خاکستر بدل شود! پس هرکس برای خداحافظی از دنیای مجاز، ترجیح می دهد خانه اش را بکوبد و یا دَرَش را گِل بگیرد. اما به کسی نفروشد و به احدالناسی اجاره اش ندهد!
بیش از نیمی از صاحبخانه های این مجازآباد، فرهیخته و فحول و فرزانه اند و آداب هم اندیشی را می دانند. اما، معدودی هم هستند که شدیداً اهل فساد و فسون و فسانه اند و در دل های رمیده، بذر نفاق و شقاق می افشانند. معدودی دیگر نیز هستند که چراغ کلبه هایشان به خاموشی گراییده و یاران را به فراموشی سپرده اند. گویی که برای همیشه دل از دنیا بریده و در کُنجی خلوت آرمیده اند.
+ خیلی خیلی خسته ام و انگار حس نوشتن ندارم.
++ این یادداشت رو بگذارید به حساب چرند و پرندهای رئوف.
+++ کرونا ویروس از خانه هایتان به دور و دل هایتان پر از شادی و نور باد.
درباره این سایت