مروارید اشک تا انتقام سخت!

شاید به خاطر عیاشی هایتان بود که آغاز سال جدید میلادی را به کام اهل مقاوت تلخ کردید و شاید به خاطر لبریز کردن عیش حرامتان بود که داغ سنگین تیکه تیکه شدن علمداران مقاومت را بر دل ما گذاشتید. دست هایتان بریده باد و شام عیش تان سیاه و تلخ باد.

امیدوارم امسال برای کاخ سفیدتان و دار و دستۀ نحس تان مبارک نباشد. امیدوارم کسانی که دستشان را به خون ابومهدی المهندس و حاج قاسم عزیز آلودند، هرگز طعم شادی را نچشند و رنگ سلامتی را نبینند.

***

خون مردان الهی، تضمین تحقق وعده های خداست. ما مردان مقاومت و ایثاریم، شیعه ایم. شیعه را چه باک از مصیبت، چه باک از غم! و چه باک از شهادت! اصلاً بهشت و رضوان ما زیر سایۀ شمشیرهاست، ما با شمشیر و دشنه و خنجر بیگانه نیستیم، ما در بیابان های خطر رشد کرده ایم و با خون دادن و خون دل خوردن قد کشیده ایم. ما سنت های الهی و یاری خدا را باور داریم و یقین مان هست که در پس هر غمی سترگ، فتحی بزرگتر نهفته است! پس مروارید اشک هایمان را بر دامان صبوری می افشانیم و با عزمی عمیق تر از پیش، فصل انتقاممان را با حرارت قلب های آهنین، رقم می زنیم.

پ.ن 1: این روزها دلنوشته های اهالی مقاومت، شبکه های اجتماعی را زینتی بهشتی بخشیده است. این روزها به برکت خون سرداران امنیت، فضای سایبر هم بوی غیرت گرفته است. این روزها ذوق و هنر و ادب و حماسه و عرفان اهل بصیرت حسابی گل کرده است. گویی که غنچه های سپیدِ سپاس، در بقچه هایی از جنس پاکی و احساس، به استقبالِ گرمِ لاله های ارغوانی دشت یاس می روند.

پ.ن 2: انتقام سخت گاهی باید از جنس شکار افعی های نفوذی باشد! یعنی همان ها که از زیر نقاب تدبیر و امید و اصلاحات به روی نظام خنجر می کشند.