محقق اردبیلی

مرحوم محقق اردبیلى هربار که از نجف به کربلا مشرّف می شد در مدت اقامت، نمازش را جمع می‌خواند. (یعنى هم نماز را تمام می‌خواند و هم شکسته)

او در این باره به یک قاعدۀ فقهی استدلال می کرد و می گفت: طلب علم واجب است ولى زیارت مرقد امام حسین علیه‌السلام سنت مستحب است. پس اگر سنت مستحب، مزاحم حکم واجب شود، انجام چنین مستحبى روا نیست و نباید به آن مبادرت ورزید. بنابراین، وقتی‌ در شرع مقدس از فعلی نهى شده باشد، سفر براى آن، معصیت است و نماز در سفر معصیت، تمام است نه شکسته.

و نیز در احوالات محقق اردبیلی نوشته اند که ایشان در سفر به کربلا همواره در بین راه و در فرصت های سفر، به مطالعه و تفکر در پیچیدگی های علوم مشغول بود تا به دلیل ترک أَوْلَىٰ، سفر زیارتی اش سفر معصیت نشود.

پ.ن: با تلخیص و کمی ویراست از کتاب سرگذشت‌های عبرت‌انگیز، تألیف محمد مهدی اشتهاردی.